In het perspectief van overproductie binnen de eigen praktijk en als hommage aan een multiple van Kippenberger, werkt MOREpublishers aan een verzamelbox; een gecureerde editie die functioneert als object én als tentoonstelling.
Deelnemende kunstenaars: Jacques André, Jakup Auce, Denicolai & Provoost, Gaillard & Claude, Erwan Mahéo (i.s.m. Gijs Milius), Sophie Nys, Christophe Terlinden, Michael Van den Abeele, Leen Voet
De verzamelaar verleid(t)
Geschreven door Indra Devriendt
Wie heeft er geen verzameling? Verzamelen geeft een goed gevoel omdat het ons beloningsnetwerk activeert, wat ons motiveert om het te blijven doen. Naast opwinding en plezier trekt ook het unieke en oneindige karakter van een verzameling ons aan. Het is een vorm van nostalgie en neiging tot fetisjisme of dingenliefde: de gretigheid om iets te bezitten en er intens mee bezig te zijn.
Amélie Laplanche & Tim Ryckaert houden van verzamelen met een specifieke voorkeur voor een gelimiteerde verzameling. Vanuit die interesse richten ze in 2009 ‘MOREpublishers’ op. Het is een uitgeverij waar niet alleen het produceren, maar ook het tentoonstellen van drukwerk centraal staat. Ze nodigen kunstenaars uit om te reageren op of te bemiddelen in formele, technische of context gerelateerde beperkingen. Een kunstenaar krijgt een kader om over na te denken en waarbinnen hij of zij iets kan maken. Of het nu om een editie, een postkaart, een poster of een object in oplage gaat, kunstenaars krijgen de opdracht om zich het medium eigen te maken en het in te vullen met iets wat hun praktijk typeert. In tegenstelling tot een uniek kunstwerk is de technische reproduceerbaarheid hier deel van het proces.
Laplanche & Ryckaert realiseerden intussen vijf verschillende series die elk op een ander ritme functioneren. Nu zijn ze te gast in het Frans Masereel Centrum met ‘More Music Box’. Het gaat om het tentoonstellen van een doos die een reeks posters bevat en een drager met muziek. Het geheel is een gelimiteerde oplage, waardoor je een multiple van multiples krijgt. MOREpublishers geeft negen kunstenaars (Jacques André, Jakup Auce, Denicolai & Provoost, Gaillard & Claude, Erwan Mahéo (i.s.m. Gijs Milius), Sophie Nys, Christophe Terlinden, Michael Van den Abeele en Leen Voet) de opdracht om een muzieknummer te kiezen en er een poster bij te maken. Het vormt een compilatie van nummers die louter samenkomen op basis van formele kenmerken die MOREpublishers aan de kunstenaars geeft. Sommigen selecteren een favoriet nummer, anderen maken er zelf één, naargelang het past bij hun kunstenaarspraktijk. De vorm van de posterdoos is vastgelegd door MOREpublishers en verwijst naar de huisjes van het Frans Masereel Centrum waar residenten verblijven.
De aanleiding voor deze tentoonstelling is een werk van Martin Kippenberger. Op twintig jaar tijd maakte hij zoveel drukwerk waarop de reactie kwam dat hij teveel produceerde. Kippenberger reageerde daarop expliciet met multiples in een multiple. Op een stuk afvoerbuis maakte hij een deksel, waarin hij vijf posters stak. MOREpublishers houdt van de veelvoudige functie, namelijk om te archiveren, als kunstobject en tentoonstellingsmodel. Ingepakt is het een sculptuur en wanneer je de posters presenteert, is het een installatie met de doos als centrum van de ruimte. Dat concept past MOREpublishers ook toe met ‘More Music Box’, wat een ensemble vormt om een tentoonstelling te maken die afhangt van de ruimte waar je het toont. Ze presenteren nu de volledige oplage van het object, net zoals Kippenberger dat deed wanneer hij een multiple voor de eerste keer toonde. De herhaling van hetzelfde object benadrukt de reproduceerbaarheid, maar het is ook de enige gelegenheid waarbij MOREpublishers de verzamelbox als geheel kan tonen. Nadien leidt elke exemplaar een eigen leven en kiest de eigenaar wat ermee gebeurt. Voor wie al uitkijkt naar het verzamelen van dit hebbeding, helaas, enkel diegenen die deelnamen aan deze tentoonstelling krijgen een exemplaar. Zij die er tijd en energie in steken, krijgen het werk en niet wie er geld voor neertelt. Dat ze het omwille van de muziek niet mogen verkopen is één aspect, veel interessanter is dat deze gelimiteerde versie onbereikbaar is voor publiek. Of hoe een niet ingeloste verzameldrang enige frustratie kan opwekken.
In het perspectief van overproductie binnen de eigen praktijk en als hommage aan een multiple van Kippenberger, werkt MOREpublishers aan een verzamelbox; een gecureerde editie die functioneert als object én als tentoonstelling.
Deelnemende kunstenaars: Jacques André, Jakup Auce, Denicolai & Provoost, Gaillard & Claude, Erwan Mahéo (i.s.m. Gijs Milius), Sophie Nys, Christophe Terlinden, Michael Van den Abeele, Leen Voet
De verzamelaar verleid(t)
Geschreven door Indra Devriendt
Wie heeft er geen verzameling? Verzamelen geeft een goed gevoel omdat het ons beloningsnetwerk activeert, wat ons motiveert om het te blijven doen. Naast opwinding en plezier trekt ook het unieke en oneindige karakter van een verzameling ons aan. Het is een vorm van nostalgie en neiging tot fetisjisme of dingenliefde: de gretigheid om iets te bezitten en er intens mee bezig te zijn.
Amélie Laplanche & Tim Ryckaert houden van verzamelen met een specifieke voorkeur voor een gelimiteerde verzameling. Vanuit die interesse richten ze in 2009 ‘MOREpublishers’ op. Het is een uitgeverij waar niet alleen het produceren, maar ook het tentoonstellen van drukwerk centraal staat. Ze nodigen kunstenaars uit om te reageren op of te bemiddelen in formele, technische of context gerelateerde beperkingen. Een kunstenaar krijgt een kader om over na te denken en waarbinnen hij of zij iets kan maken. Of het nu om een editie, een postkaart, een poster of een object in oplage gaat, kunstenaars krijgen de opdracht om zich het medium eigen te maken en het in te vullen met iets wat hun praktijk typeert. In tegenstelling tot een uniek kunstwerk is de technische reproduceerbaarheid hier deel van het proces.
Laplanche & Ryckaert realiseerden intussen vijf verschillende series die elk op een ander ritme functioneren. Nu zijn ze te gast in het Frans Masereel Centrum met ‘More Music Box’. Het gaat om het tentoonstellen van een doos die een reeks posters bevat en een drager met muziek. Het geheel is een gelimiteerde oplage, waardoor je een multiple van multiples krijgt. MOREpublishers geeft negen kunstenaars (Jacques André, Jakup Auce, Denicolai & Provoost, Gaillard & Claude, Erwan Mahéo (i.s.m. Gijs Milius), Sophie Nys, Christophe Terlinden, Michael Van den Abeele en Leen Voet) de opdracht om een muzieknummer te kiezen en er een poster bij te maken. Het vormt een compilatie van nummers die louter samenkomen op basis van formele kenmerken die MOREpublishers aan de kunstenaars geeft. Sommigen selecteren een favoriet nummer, anderen maken er zelf één, naargelang het past bij hun kunstenaarspraktijk. De vorm van de posterdoos is vastgelegd door MOREpublishers en verwijst naar de huisjes van het Frans Masereel Centrum waar residenten verblijven.
De aanleiding voor deze tentoonstelling is een werk van Martin Kippenberger. Op twintig jaar tijd maakte hij zoveel drukwerk waarop de reactie kwam dat hij teveel produceerde. Kippenberger reageerde daarop expliciet met multiples in een multiple. Op een stuk afvoerbuis maakte hij een deksel, waarin hij vijf posters stak. MOREpublishers houdt van de veelvoudige functie, namelijk om te archiveren, als kunstobject en tentoonstellingsmodel. Ingepakt is het een sculptuur en wanneer je de posters presenteert, is het een installatie met de doos als centrum van de ruimte. Dat concept past MOREpublishers ook toe met ‘More Music Box’, wat een ensemble vormt om een tentoonstelling te maken die afhangt van de ruimte waar je het toont. Ze presenteren nu de volledige oplage van het object, net zoals Kippenberger dat deed wanneer hij een multiple voor de eerste keer toonde. De herhaling van hetzelfde object benadrukt de reproduceerbaarheid, maar het is ook de enige gelegenheid waarbij MOREpublishers de verzamelbox als geheel kan tonen. Nadien leidt elke exemplaar een eigen leven en kiest de eigenaar wat ermee gebeurt. Voor wie al uitkijkt naar het verzamelen van dit hebbeding, helaas, enkel diegenen die deelnamen aan deze tentoonstelling krijgen een exemplaar. Zij die er tijd en energie in steken, krijgen het werk en niet wie er geld voor neertelt. Dat ze het omwille van de muziek niet mogen verkopen is één aspect, veel interessanter is dat deze gelimiteerde versie onbereikbaar is voor publiek. Of hoe een niet ingeloste verzameldrang enige frustratie kan opwekken.
