Al decennialang intervenieert hij vrijelijk tussen de vormen die worden opgelegd door architecturale realisaties: Jean Glibert (Brussel, 1938) zet architectuur in de kijker. En in beweging.

Door een indirect object toe te voegen aan een constructie, begeleidt hij uw kijk op en begrip van een bepaalde constructie. Hij doet dit zonder autoritarisme, noch de wil om zich te bemoeien met of zich te verzetten tegen het oorspronkelijke idee van de architect. De houding van Glibert is, in de meest uiteenlopende vormen, terug te vinden in meer dan 200 (kunstintegratie) projecten. Het nieuwe paviljoen van Frans Masereel Centrum is daar een van.

Jean Glibert is ook een flaneur en bijna obsessieve verzamelaar van objecten die zijn pad kruisen. Krijt, kauwgom en gefragmenteerd keramiek, ze zijn allemaal te vinden in de vitrines van het FMC. Of geplette colablikjes die op straat worden gevonden: zijn verzameling van talloze series toont een poëtisch verlangen om de werkelijkheid te doorgronden, vorm te geven en te voorzien van unieke wegwijzers.

Frans Masereel Centrum toont ook enkele van Jean Gliberts ‘schilderijen’. Het gaat om een serie industriële werken die laten zien dat de kunstenaar experimenteert met de weerstand van gevoelige dragers zoals krijtpapier, die hij confronteert met energetische vaste stoffen. Dit proces vormt een harmonieuze verzoening van twee werelden waarvan nooit werd gedacht dat ze voorbestemd waren om elkaar te ontmoeten.